On the road

We zijn vandaag precies 1 maand onderweg. En wat hebben we veel meegemaakt tot nu toe. Drie plekken in Bali, daarna 2,5 week in Sydney en nu zijn we gestart met de volgende fase; het kamperen.

De bedoeling was dat we maandag 11 juli zouden vertrekken naar het noorden. Daar is het toch al snel overdag 10 graden warmer dan in Sydney en vooral ’s avonds en ‘s nachts is het dan beter uit te houden met kamperen. Maar helaas gooide de credit card roet in het eten bij het huren van de auto. Het krediet was al stevig op gesnoept waardoor niet het complete bedrag kon worden geclaimd door Budget. En met de pogingen van Budget om een lager bedrag te claimen vond de ABN het wel weer welletjes en blokkeerde automatisch de kaart. Heel fijn allemaal. Vervolgens bellen met de bank in Nederland, maar ja, die kunnen dan ook weinig. Na wat inwendig gestoom en andere woorden moest Edwin tot de conclusie komen dat de huurauto echt niet werd meegegeven. Oh ja, cash werd niet geaccepteerd bij Budget vanwege veiligheid.
Nah goed, een lang verhaal over een vervelende oponthoud van een dag. Na wat bellen met de bank, opdrachten tot verrekeningen, opdrachten richting fraude afdeling om de kaart versneld te deblokkeren, etc. konden we een dag later wel de auto huren. Gelukkig hielden ze de auto vast voor ons, want het is een gloednieuwe (maar 135 km op de teller) Mitsubishi Pajero 4WD. Fijn hoor. Met iPhone/iPod connectie!
En ja de verloren dag hebben we wel leuk besteed. Toch maar naar het Sydney Aquarium. We hebben niet veel foto’s gemaakt, eigenlijk alleen maar van de platypus. Die was superactief en dat is mooi om te zien.

Toen de dinsdag. Kaart weer actief, krediet weer oké, Pajero nog steeds aanwezig in de garage van Budget……de tocht kon beginnen.
Snel rijden naar Glebe om de wagen in te pakken. Kids erin en rijden. We hadden er allemaal zin in. Al rijdende zie je zoveel meer van het land. Onze route bracht ons een paar honderd kilometer landinwaarts op weg naar het noorden. De snelste route naar de warmte. Je kunt ook langs de kust rijden maar dat duurt langer. Dat gaan we doen als we weer terug rijden naar Sydney.
De route is echt supermooi tot nu toe. We rijden in de outback, maar niet de kale droogte van op tv. We rijden in een gebied waar veel landbouw is, uitgestrekte bossen met eucalyptus bomen, hoge heuvels en heel veel dieren!
Qua landbouw hebben we honderden kilometers gereden op wegen met een klein laagje “droge sneeuw” aan weerszijden van de weg. Die zogenoemde sneeuw is katoen. Er wordt hier heel veel katoen verbouwd en bij het vervoeren verliezen de vrachtwagens een klein deel en dat geeft de witte laag.
Qua bossen is het natuurlijk de Australische eucalyptus boom die de klok slaat. Een mooie boom die niet zijn bladeren (in één keer) verliest, maar wel steeds delen van de bast. En de blaadjes is het (enige) eten van de koala. Deze hebben we nog niet gezien in het wild, ook al reden door “the Koala capital of the world”. In dit stadje Gunnedah hebben we de eerste nacht doorgebracht in een hotel, wat deze naam niet meer mag voeren wat ons betreft. Al je villa Mahagiri in Bali aan de ene kant hebt van het spectrum dan zit het Regal hotel aan de andere kant. Maar goed het was al laat en je moet ergens slapen….
Maar helaas geen koala dus, maar wel: ongeveer 20 emu’s, tientallen roze kaketoe’s, tientallen kangeroe’s, een enkele wallaby en drie vosjes. Voor ons heel bijzonder, want de vorige keer hebben we geen enkele emu of roze kaktoe gezien. Echt zulke mooie beesten. Weer een voordeel van meer in de outback rijden, je ziet meer dieren.

Op woensdag kwamen we aan in een plaatsje Roma. Niks bijzonders (behalve de naam natuurlijk) en ook niet bijzonder groot of klein. Maar wel alle motel volgeboekt. Na navraag bleek dat er gedurende de week alle motels vol zitten met werkende mensen die in het weekend weer naar huis gaan. In deze regio is veel mijnbouw en de mensen kiezen er voor om niet hier te wonen, kennelijk. En daarnaast worden veel wegen hersteld vanwege de regen en overstromingen. En er is echt heel veel te herstellen en dus zijn er veel werkers. Alles vol, voor ons geen plek meer!
Dan maar rond bellen en uiteindelijk hebben we een motel gevonden in de plaats Miles, 140 kilometer verderop. Dat is even rijden van Vijfhuizen naar Arnhem om te kunnen slapen! Maar ja, er is geen keuze, dan maar gassen. Maar met 80 km/u duurt het ook wel eventjes. Plus de zon is onder en juist dan heb je een grote kans om een kangoeroe of wallaby tegen te komen op de weg. En dat gebeurt regelmatig gezien de roadkill die we zien. Oppassen dus! Maar we zijn goed aangekomen in een fijn motel. Lekker hapje eten en slapen…..