De reis "naar huis"

We zijn weer terug in Sydney. Het voelt een beetje als thuis komen, eerlijk gezegd. Zelfs de rit in Sydney zelf leverde uiteindelijk zijn aha-moment op: “oh, hier zijn we”. Maar goed, rijden in Sydney is toch wel pittig want er zijn veel snelwegen die elkaar kruisen, tolwegen en niet-tolwegen, tunnels, bruggen, etc., dus je moet op tijd kiezen, anders gaat het fout. Maar goed, met de navigatie en met Judith als co-piloot zijn we er weer veilig doorheen gekomen.

Vanuit Witta begon ons laatste deel van de reis. Op weg naar Byron Bay, ons reisdoel van deze dag. De reis leidde ons via het David Fleay Wildlife Park. Dit is een kleine sanctuary met veel verschillende inheemse dieren, waaronder een aantal bedreigde soorten. Bij de website van Romijn hebben we al geschreven over de tree kangaroo. Een bijzonder diertje, want het lijkt net een kruising tussen kangaroo, een aap en een beer. Het beestje loopt ook wel bijzonder over de takken, want het kan zowel springen als een kangaroo met zijn achterpoten (dus beide poten bij elkaar in de zelfde beweging), maar ook zijn achterpoten “lopend” gebruiken. Kangaroos kunnen hun achterpoten alleen maar tegelijkertijd gebruiken in de zelfde beweging. Klinkt als een nutteloos feitje, maar als je er naar kijkt en er op let is het wel bijzonder. Een leuke middag dus, en leerzaam.
Daarna snel door rijden naar Byron Bay. Dat bleek wel een leuk stadje maar iets te toeristisch naar onze smaak en daarom reden we door naar Lennox Head.
En dat was een hele goede keuze. Wat een leuke plek! Een heel mooi strand, wilde golven voor de surfers, mooie ondergaande zon, een heerlijk restaurantje voor de avond. Wauw, het was echt genieten. En de dag daarop werd het nog mooier. Ondanks de slechte voorspellingen (regen en 18 graden) bleek de ochtend zonovergoten te zijn. Dus besloten we om niet direct weg te rijden, maar te genieten van het moment. En dan worden alle rituelen in werking gezet: Romijn graaft een zandkasteel, Tessel wil zwemmen in de zee, Judith en Edwin lekker genieten van de zon en het mooie uitzicht. De zee was weer spectaculair en er waren veel surfers. En de zee nodigde ook wel uit om het even zelf uit te proberen met het bodyboard, maar Edwin is na 2 pogingen gestopt. De golven waren echt te heftig, er lagen ook rotsen op de bodem onder de branding (sommige surfers hadden zelfs helmen op, niet overbodig dus) en de zee was steenkoud. Maar goed, wel even leuk om te proberen. En daarna lekker springen met Tessel in de golven. Tessel werd zelfs omver gekegeld.
En als toetje (wat een lang verhaal weer), dolfijnen en walvissen gezien vanaf het strand. In de zee waren al Jan van Genten (of andere grote witte vogels) op een school met vissen aan het jagen. De vogels doken van grote hoogte in de zee met een grote plons en jagen op die manier op de vissen. En op een gegeven moment waren er ook dolfijnen op dezelfde plek die dezelfde school aanvielen. Fantastisch! En als klap op de vuurpijl, meerdere grote plonzen aan de horizon. Bultruggen die plezier hadden. Je zag alleen het witte schuim, maar toch een mooie ervaring. Plus nog een zeearend die vlak voor ons restaurantje in een telefoonpaal een vis zat te eten. Een ochtend vol strand- en natuurplezier.
’s Avonds zijn we aangekomen in een motel en vanochtend zijn we doorgereden naar Sydney. Het was even een flinke ruk maar nu kunnen we bijkomen en genieten van onze laatste week in Down Under. Het is onwerkelijk hoe snel de tijd is gegaan…we zijn terug bij ons startpunt.

Weer min of meer thuis!