De "terugtocht"

Vandaag zijn we begonnen aan ons einde van de reis. Dat is natuurlijk nogal dramatisch gesteld, want we zijn nog een maand onderweg. Maar goed, tot nu hebben we de reis zichzelf een beetje laten plannen door toevalligheden en mooie plekken. En nu moeten we onze reis echt inplannen richting het zuiden om de dingen te doen die we nog graag willen doen. We hebben dus nu min of meer een reisschema, waarin we nog gaan snorkelen bij Port Douglas bij een eiland met een vuurtoren, weer walvissen gaan kijken maar nu vanuit een rib, Aboriginal kunst en dans bekijken, terug naar Cape Hillsborough voor de kangoeroes op het strand, etc. Nog 21 dagen en nog zoveel te doen….het leven is zwaar ;-)

Vandaag zijn we dus vanuit ons noordelijkste puntje van de reis weer naar het zuiden gegaan. Dit was de camping Lync Haven. Het was een leuke plek met veel dieren en ook nog een Belgisch gezin met twee kinderen, Johannes en Hilke. Voor Romijn en Tessel een welkome afwisseling, eindelijk Nederlandstalige kinderen om mee te spelen . En dat hebben ze dan ook flink gedaan, in het donker met de zaklantaarns. Spannend. En voor ons ook gezellig om te kletsen over de ervaringen op de reis.
Verder kwamen we ook nog een hele leuke Australiër tegen met zijn vrouw. Ze woonden in West Australië en ze waren de verschillende delen van Australië aan het ontdekken. Het was duidelijk dat ze veel ervaring hebben met bush camping, want dat zie je direct aan het type tent en de auto die ze reden. Plus de hoeveelheid oranje stof die overal zit. Wij waren een klein kampvuurtje aan het bouwen en deze man kwam onmiddellijk met een grote bijl aanzetten uit zijn auto om de grote blokken kleiner te maken. Hij wilde alleen maar gebruik maken van de kolen die daaruit ontstaan om erin te koken. Tessel en Romijn hebben met verbazing gekeken hoe de bijl omhoog ging en precies op de plek van het hout terecht kwam waar de man het wilde. Geweldige man om mee te praten en te horen hoe hij het reizen beleeft. Uiteindelijk heeft hij gekookt in een grote gietijzeren ketel. Vlees erin, tomaten puree erover, aardappelen erbij, peper, zout en kruiden en hop in de kolen. Beetje extra kolen op de deksel om het goed warm te laten blijven en koken maar. Zo overleef je in de bush (wel eerst je vlees vangen dan)!
In het gebied Daintree waar we zaten waren overigens ook weer verschillende cassowaries. Iedereen heeft wel zo’n beest gezien bij ons op de camping behalve wij. Echt wel balen, maar ook weer een goede reden om weer terug te komen. Vanochtend kwam de Australiër nog speciaal terug gereden om ons te melden dat er één langs de weg reed. Edwin en Tessel mochten meerijden om foto’s te maken, maar helaas. De vogel was “gevlogen”.

De Daintree rainforest is echt een heerlijke plek om te zijn. Wel handig om buiten het regenseizoen te blijven, want dan is deze plek wel behoorlijk anders en meedogenlozer. Dan lopen veel wegen onder en kleine kreekjes veranderen dan in wilde rivieren. Bij verschillende bruggen stonden ook waarschuwingsborden dat je auto van de brug afgesleurd kan worden. Maar goed, nu niks van dat alles. Alleen maar mooie natuur, lekker weer, strand, zee, zon, en oh ja, een Hercules mot (zie foto) zo groot als een hand van een volwassen man. En oh ja, we hebben ook nog een (voor ons) nieuwe soort watermeloen gegeten, champagne melon. Het vruchtvlees heeft de kleur van champagne en de smaak is heerlijk.

Deze plek is een mooie start voor het einde van de reis