5 februari: Tessel schrijft

Het is dinsdag ongeveer kwart voor elf in de ochtend. De helft van de bevolking van Wijchen viert Carnaval en de andere helft is spoorslags op vakantie gegaan. Straks komen Ithamar & Christine met de drie kids uit België. Ik ben van plan om met die schattige kleinkinderen naar Jungle Town te gaan om te voorkomen dat ze hier de tent afbreken. Ik heb reeds, volgens Hedwig, alle 'gevaarlijke dingen' weggezet of opgeborgen. Kleinkinderen zijn mijn lust en leven op de oude dag, haha. Toch wel echt waar, erg leuk. Er zijn nu al vier kleinkinderportretten geschilderd door Winny Paulus. Victor overziet vanaf het doek sinds afgelopen week de serre. De andere drie houden in de hal in de gaten wie er binnenkomt.

Wat anders. De linkervoet van Hedwig geneest boven verwachting. Minder pijn dan de eerste keer, tot haar grote opluchting. Vanaf vandaag hoeft ze haar voet niet meer hoog te houden, aanstaande donderdag wil ze zelfs even naar haar kantoor worden gebracht om bij te praten met collega's en hen te bedanken voor de vele bloemen en presentjes. In een rieten mand hadden die lieverds een cadeautje gedaan, ieder naar zijn eigen ingeving.

Ik ben de laatste tijd bij stukje en beetje Immanuel Kant aan het lezen, de heldere verklarende inleiding en daarna vooral het hoofdstuk waarin hij de zogenaamde 'godsbewijzen' uit de theologie naar het rijk der fabelen verwijst. Hij vond overigens zichzelf een religieus mens, 'dat zit ergens in je hersens' zeggen de neuro-psychologen van tegenwoordig. Kant kon weliswaar geniaal denken, maar uitermate onbeholpen schrijven. Vandaar de levende gedachte dat een goed filosoof niet kan schrijven. Ik lees dus elke belangrijke passage drie keer, ook om zijn verhaal in mijn hoofd te krijgen. Daarna ga ik in de supermarkt magere melk en toiletpapier kopen. Een mens heeft afwisseling nodig.

Okay, dit was het weer even. Het ga jullie goed, groeten ook van Hedwig. Veel foto's zijn voor ons het feest der herkenning. Geeft warme gevoelens. Dikke kus en knuf.

Lieve Tessel,
Al was je berichtje natuurlijk voor je vriendjes en vriendinnetjes bedoeld, ik heb het wel gelezen en ik heb ook de foto's gezien met jou en de dolfijn. Dat lijkt me superleuk, zeg! Ik heb nog nooit een dolfijn zo dichtbij gezien! Had hij erg vieze tanden? Viel vast wel mee want als je aldoor maar in het water zwemt dan spoelen je tanden vanzelf schoon, denk ik tenminste. Die foto van papa wil ik ook zien, hoor, dus je moet ervoor zorgen dat hij die niet gauw verstopt. Ik denk wel dat ik heel veel van je kan leren met zwemmen. Zie je mij al een bommetje maken? Ik denk dat jullie dan heel hard moeten lachen. Maar onder waterzwemmen ga ik wel doen.
Het regent hier ook bijna iedere dag en het waait ook heel hard. En bij ons is het ook nog eens koud dus zitten jullie toch veel beter daar.
Nog twee weekjes dan zie ik jullie weer. Ik heb er zo'n zin in!
Geef je mama en papa een dikke kus van mij en Romijn een dikke knuffel en tien kusjes? En voor jou stuur ik honderd kusjes mee met dit berichtje.
Oma

Wat moet je een plezier hebben gehad Tessel, met het spelen met al die dieren! Er zijn hele leuke foto's uitgekomen, wat een mooie dieren zijn dolfijnen he? Ik zou ook graag een keer zo dicht bij dolfijnen willen zijn, ik ben stiekem wel een beetje jaloers op je hoor!
Bedankt voor je kaartje! De kinderen vonden het heel erg leuk. Door de koala's op de voorkant hoefde ik niet eens te vertellen van wie we die hadden gekregen.. Anne heeft haar kaartje ook laten zien op school, ook zij was erg trots dat ze een kaartje had gekregen.

Groetjes juf Bianca

lieve tessel,

Wat ben jij een geluksvogel. Dat klinkt allemaal wel heel erg leuk en spannend!
Lief zijn dolfijnen, hè?
Nog maar 1,5 week en dan komen Oma en ik ook op bezoek op Bali.
We hebben er erg veel zin in, want het is maar koud en grijs in nederland. Wij kunnen ook wel een zonnetje gebruiken!!!

Dikke kussen voor papa, mama en romijn en natuurlijk voor jou!