Koala, Great Ocean Road en Melbourne

16, 17 en 18 januari

Nou het is weer een tijdje geleden geweest dat we hebben geschreven op het web. We hebben toch wel veel op de weg gezeten. We zitten nu op rond de 1300 kilometer, maar het gaat erg goed. Het enige incidentje dat we hadden was in het vorige verhaaltje met het gemacguyver. Dat was de enige keer dat we de DVD-speler erbij moesten halen om ze weer een beetje rustig te krijgen. En daarbij, het zijn soms ook lange uren in de auto. Maar ze kunnen ook lekker naar buiten kijken (Romijn hangt dan vanuit zijn stoel naar het midden zodat hij door het voorruit kan kijken en Tessel is net groot genoeg om door het zijraam te kijken) of verhaaltjes luisteren op de walkman van Tessel (twee ingangen voor twee koptelefoontjes).
Met ons gaat het ook goed. Het rijden valt mee, nog nergens een vergissing gemaakt. En het navigatiesysteem helpt wel heel erg mee in de weg vinden. Het systeem heeft nog maar één keer in de steek gelaten in een gehucht. De kaart van het stadje was een slag gedraaid ten opzichte van de werkelijke coördinaten. We reden steeds schuin op de wegen, zeg maar.

Maar wat hebben we gedaan de afgelopen dagen? We zijn begonnen aan onze route langs de Great Ocean Road. Althans, we zijn er de afgelopen dagen naartoe gereden en vandaag hebben we de eerste kilometers gereden (18 januari). Onze eerste plek na Kingston is niet het echt het noemen waard. Het was Mount Gambier en het enige dat echt leuk aan dat plaatsje is, is dat het gebouwd is op/rond 4 oude vulkaankraters. En dat één van de kraters gevuld is met water en dat het de helft van het jaar diepblauw gekleurd is. De andere helft grijs. En gelukkig waren wij in de juiste helft en dus diepblauw. Je kijkt vanaf de rand naar beneden en dat is dan het uitzicht.

Vanuit Mount Gambier reden we verder richting Port Fairy. Daar begint bijna de Great Ocean Road. Aan Port Fairy hebben we goede herinneringen want in het Dublin House hebben Judith en ik een hele leuke overnachting gehad met een heerlijk diner. Port Fairy is bekend vanwege de walvisvangst in de 19e eeuw. Dus daar wilden we wel weer een keer zijn. En we hebben er weer een leuke herinnering bij, Rebecca’s! Dat bestaat uit drie delen/pandjes; een breakfast&lunch ding, een ice cream hoek en een soort van deli. Echt heel erg leuk en lekker gelunched. Je kunt hier wedges bestellen. Dat zijn aardappelpartjes, gefrituurd, met sour cream en chilli saus. Heel erg lekker. En we hadden gerookte zalm, een bord met drie soorten worsten, de chef’s plate (allerlei dingetjes waaronder duck pate en vintage cheddar) en dus die heerlijke wedges. Rebecca’s is ook nog een soort van patisserie dus toen we weggingen hebben nog een fruit crumble, een blueberry muffin en twee yoyo cookies meegenomen als toetje op de camping. Je leest het al, het was erg lekker en een herinnering waard! Port Fairy heeft twee plusjes in twee bezoeken. Daarna nog even naar de tourist office en tikkertje spelen op het grasveld.

Vervolgens waren we doorgereden in de hoop een leuke camping te vinden, na twee nachten op een standaard ding geslapen te hebben. Om een lang verhaal kort te maken, dat is niet gelukt. Zucht, want de kids waren wel toe aan de einde van de rit, net als wij. Uiteindelijk hebben we besloten dat het weer tijd werd voor een national park, Mount Eccles. Dat was echt een schot in de roos. We moesten er nog behoorlijk voor rijden, maar het was het waard. Een mooi park gevormd rond een andere krater. Aan de buitenkant van de krater was de camping midden in het bos. Wij kwamen aanrijden in onze camper en op onze plek liepen al 4 kangeroes rond. Nou dat is toch een mooie aankomst. Dus na wat verkenning van de informatie van de office zijn we nog even gaan wandelen. Tessel haakte vrij vlot af en Judith is met haar mee gegaan, maar Romijn en ik hadden wel weer zin in een kangeroe expeditie. En ja hoor, nog 8 kangeroes gespot. Dat was wel erg leuk en je kunt ze ook zo van dichtbij zien.
Maar de klap op de vuurpijl was het koala beertje. Zo maar, zittend op een tak in een boom op onze campeerplek. Dat is wel echt heel bijzonder, want die vind je niet zo snel en wij hadden gewoon een gastheer boven ons zitten. Nou, kijk maar naar de foto’s en de video. Misschien niet van al te beste kwaliteit want het was al aan het schemeren. Hij werd ook nog wakker en begon lekker aan een eucalyptustakje te knabbelen, althans de blaadjes. Mooi hoor! De volgende morgen was ie vertrokken terwijl we hem in de avond nog in de gaten hielden of de koala naar beneden kwam. Helaas dus geen foto van op de grond. Al met al een mooi park met een mooie ervaring!

En oh ja, ik vergeet steeds te melden dat Tessel toch wel heel veel aanschool denkt. Ze denkt vaak aan haar “afscheid” en de klasgenootjes. En natuurlijk zijn de berichtjes van Derk en haar dikke vriendin Anne haar heel dierbaar. Daar blijft ze dan echt over praten. Nu ligt ze al te slapen maar ik wil haar nog een keertje laten dicteren zodat ik het opschrijf. Een berichtje van Tessel komt dus nog. We zijn ook al bezig met haar verjaardag en het partijtje hier vanuit Australië. Spannend hoor en ze vindt de berichtjes vanuit Nederland heel erg leuk!!!!

De volgende dag zijn we naar Otway National park gegaan. Dat ligt aan de Great Ocean Road en de campingplek waar we nu staan is Johanna Beach. Vlak aan de oceaan, net achter de duinen. Het gedreun en geruis hoor je op de camping. Het nadeel is alleen, heel veel vliegjes. Ik zit nu buiten, het is bijna 21.00 uur en dan is het te doen. Maar ze zijn er echt wel. Overdag is een netje over je hoed geen overbodige luxe en veel mensen hebben dat dan ook. Staat op ons boodschappen lijstje nu! We dachten dat het pas in Perth echt nodig zou zijn.
Vanuit Mount Eccles naar Johanna zijn we langs de Twelve Apostles gegaan. Grote rotsen in de oceaan, de trekpleister langs deze route. Er zijn nog veel meer leuke en mooie dingen te zien (Grotto’s, Arches en Blowholes) maar dat lukt niet met de kids. Als ze ouder zijn komen we vast wel weer eens terug. Je moet je dromen altijd levend houden en uiteindelijk uitvoeren! Volgende keer dus. Wat wel weer opvallend is, in 2000 was het koud en regenachting en nu is het ook weer grijs en regenachtig. Gelukkig niet koud en de wind is eindelijk gaan liggen. Dat scheelt ook, maar we hadden mooier weer verwacht. Ach ja, het zal altijd beter zijn dan in Nederland :) . Is de 11-stedentocht al voorspeld? (die zal ik wel echt missen overigens als die ineens gereden wordt)

19 januari

Vandaag wakker geworden met regen. Best wel veel regen maar dat houdt de vliegjes weer tegen, dat is wel fijn. Vandaag voerde onze tocht richting Melbourne, naar Diana, Johan en Megan. Maar eerst moest de Great Ocean Road nog verder worden afgereden. Schitterende route met heel veel mooie uitkijkpunten. Probleem is alleen dat we van Adelaide naar Melbourne rijden. Dat betekent dat de kust aan je rechterhand ligt en je rijdt aan de linkerkant. Toch lastig om met zo’n wagen snel de weg over te steken in de bochtige wegen. Maar goed, op een paar plekken hebben we kunnen stoppen en uitstappen. Ook nog heerlijk op het strand gespeeld.

In Lorne hebben we lekker gelunched. Vanaf daar zijn we in één keer doorgereden naar Melbourne, of eigenlijk Hampton. Daar wonen Diana, Johan en Megan. Diana is een vriendin van een vriendin van Judith, namelijk Yvette. Gelukkig reden we in één keer goed richting hun huis.
Het is grappig om bij mensen op bezoek te gaan die je niet kent. Sterker nog, we blijven er twee nachten logeren. Romijn heeft al direct vriendjes gemaakt met hun dochter Megan van 19 maanden. Romijn is zich echt aan het uitsloven en Megan probeert hem na te doen. Erg grappig. Maar het is dus erg gezellig en morgen gaan we de omgeving van hier bekijken en maandag gaan we Melbourne in. En nu gaan we lekker slapen, in normale bedden, na een heerlijk bad voor de kleintjes en normale douches voor ons. Welterustren!

En voordat we het vergeten te vertellen. We zijn natuurlijk ook bezig geweest met het overlijden van oom Fred. Vandaag is de begrafenis en we vinden het vervelend dat we juist nu zover weg zijn. Vanuit hier leven we mee en we hebben natuurlijk ook oom Aad hierover gesproken. Heel veel sterkte van ons voor iedereen en veel liefs van ons!